μετά
από κάποιες μέρες ζωής στην πραγματικότητα και στην καθημερινότητα, με ξεκάθαρο
πλέον νου, ξαναθυμόμαστε την προσκυνηματική μας μετάβαση στο Περιβόλι της
Παναγιάς, ανεβάζοντας κάποιες φωτογραφίες από εμάς τους αμαρτωλούς! Τρεις Κρητικοί
και δυό Θρακιώτες! Έσμιξαν γη και ουρανός! ποιοί ήμασταν εμείς; πρώτος και
καλύτερος ο φίλος μας ο Αποστόλης Δανδαλίδης, ο πιο θρήσκειος και αναμάρτητος
της παρέας μας, αλλά συνάμα και ο πιο άτυχος, αφού ζούσε καθημερινά με το άγχος
της πρόωρης επιστροφής του, λόγω μαμάς! Κατόπιν ο Θεσσαλονικιός Παναγιώτης
Καλογριδάκης (ναι κρητικός κι' αυτός!), ο οποίος κάνοντας καθημερινές σπονδές
(εκτός από την πρώτη μέρα, που ξέχασε να «σπονδίσει» και έτσι καθηλωθήκαμε στην
Ουρανούπολη) μας οδήγησε εκ του ασφαλούς στα κακοτράχαλα μονοπάτια του Αγίου
Όρους, δίνοντας κουράγιο σε μένα κυρίως αναφέροντας για ορειβασίες του σε απόκρημνες
βουνοκορφές του Ολύμπου και της Παταγωνίας (ή μήπως τα μπέρδεψα;)! Για τον
γνωστό σε πάαααρα πολύ κόσμο Πάνο Καράμπελα, το καμάρι της παρέας μας, δεν
χρειάζεται να πω πολλές κουβέντες! Αυτός μας καθοδηγούσε σε περιοχές με καλό
σήμα και έτσι μπορούσαμε να δούμε τα μυνήματά μας στο Yahoo και στην σελίδα μας στο Facebook και να επικοινωνούμε με τις
γυναίκες μας γενικώς και αορίστως... (ο ίδιος ελάχιστα μιλούσε και κυρίως
ξόδευε τις μονάδες του μιλώντας περισσότερο με την κορούλα του και λιγότερο με
την Αρχοντούλα)! Ο Τζώρτζης Τσούμπας σχεδίασε και υλοποίησε, όπως και παλιά, τις
διαδρομές και τις διαμονές μας στις Ιερές Μονές (στο Βατοπέδι μας τα χάλασε,
αλλά μάθαμε, ότι καλύτερα είναι να ζητάς παραμονή στέλνοντας email, παρά να
τηλεφωνείς)! τέλος άφησα τον πιο αμαρτωλό της παρέας, που νόμιζε, ότι θα εξιλεωθεί
αν κάνει λάντζα στο Βατοπέδι και στην Σιμονόπετρα! Ουέ τοις αμαρτωλοίς! Χρειάζεται
συνεχής προσπάθεια, άοκνη διακονία προς τους συμπροσκυνητές σου, ταπείνωση και
εγκράτεια, για να μπορέσεις να γίνεις πορτάρης στην κόλαση αγαπητέ Κώστα Πόπη!
